Кавказ. Әскери борыш өтеп жүрген кез еді. Өткен ғасырдың 80 жж. аяқ тұсы. 5-6 қазақстандық әскери жігіт Эльбрус тауына бара жатырмыз. Жолай базарына кірдік.
Байқаймын, артымыздан әлдебір бейтаныс әйел кісі де еріп келеді. Жүрген сайын соңымыздан қалар емес. Бір кезде: “Қазақсыз ба”, – деп сұрады. – Иә, қазақпын.
– Мен Ақтөбеде тудым. Ұлы Отан соғысы кезінде депортацияға ұшырап, сонда орналастырған. Бейбіт тұрдық. Ризамыз. Өсіп-өндік. Қазақ халқына разымыз, – деді орта жастан асып кеткен жылы жүзді әйел кісі. Ұлты балқар екен.
Ол кісі балқарша мен қазақ тілінде өзара тілдестік. Қазақша сөйлесіп келе жатқасын, елең етіп, соңымызбен жүріп отырған екен…
Құрманғазы Нұрғали
ПІКІРЛЕР